Człowiek jest istotą która ciągle poszukuje, ciągle potrzebuje i ciągle jej za mało. A co gdy człowiek osiągnie to co chciał? Gdy będzie mieć już wszystko, gdy będzie wiedzieć wszystko, gdy zaspokoi swoje wszystkie pragnienia? Wszelkie zagadki zostaną rozwiązane... co wtedy? Co przyjdzie? Śmierć? Wieczne życie? Ascendencja... to mój wybór... jeśli miał bym taki...

Wybór śmierci. Śmierć jako pustka? Ale czy wieczna pustka nas zaspokoi? Jeśli człowiek jest pełen chęci wszystkiego, to wieczna śmierć, wieczna pustka, samo słowo "wieczność" jest zbyt... małe dla nas.
Wybór wiecznego życia. Tak samo jak ze śmiercią. Z czego nam wieczność, gdy w tej wieczności nie zrobimy postępów? To tylko ból, to tylko smutek, to tylko nienawiść...
Wybór ascendencji. To jest wieczne  życie, ale to nie jest pustka, ani żądza, to jest czysta w swojej naturze wiedza, chęć i obojętność.

A jaki wy byście dokonali wybór?

Tutaj nie popolemizujemy sobie ponieważ mam takie samo zdanie jak Ty. Brakowało mi tylko jednego słowa, które to wszystko określi - ascendencja. -> Ideał bytu, nie przypomina Wam to czegoś? Tak tak, dobrze myślicie - "Bóg" szeroko pojęty i rozumiany pod wieloma postaciami. Jeżeli już jakkolwiek miałbym pojmować Boga to właśnie w taki sposób.

Masz racje, chociaż po części. Według mnie, człowiek który przeszedł ascendencje jest obojętny na świat. Jeśli zyskał moc "władzy nad naturą", to nie powinien ingerować w świat "niższy", a w TYCH przypadkach, Bóg jest pojmowany jako osoba dobra, pomagająca innym i karząca "złych"(chociaż na świecie nie ma ludzi dobrych, są tylko tacy którzy duszą w sobie zło). Dlatego moim zdaniem hierarchia świata(wszechświata) jest uporządkowana według, jak to zwykle jest "siły", a może bardziej, rozwojowi. Istota silniejsza, bardziej rozwinięta ma władze nad poziomem niżej, ale nie korzysta z niej, ponieważ ten poziom jest zbyt zbliżony, jednak, istota rozwinięta jeszcze bardziej, nie musi się obawiać pierwszego szczebla, ponieważ droga do dorównania jest o wiele większa. Czyli według mnie:
Na początku są zwierzęta, staramy się nie niszczyć, nie ingerować w ich życie... bo jednak mogą się zemścić.
Drugi szczebel tworzą ludzie. Gdzie ludzie wyżsi(ci, którzy przeszli ascendencje), nie dają żadnego znaku(w tym wypadku, nie mogę potwierdzić mojej tezy) niższej swerze. (chociaż, w wielu kulturach mówi się, że zwierzęta mają możliwość porozumiewania się z duchami)
Trzeci to ascendenci(jeśli można ich tak nazwać), gdzie moim zdaniem, to jest najbardziej pośredni "szczebel" ewolucji, w którym żadna ze stron nie stanowi zagrożenia i mogą dalej egzystować.
Ostatni szczebel tej... hierarchii, to już wcześniej wspomniany Bóg. Istota, albo istoty które są już ponad wszystko, dają znaki ludziom, ponieważ tak czy siak nie będzie zagrożenia. Jednak nie mogą ingerować w sprawy ascendentów, ponieważ są oni zbyt blisko ich szczebla.


(używam prostszych słów, aby KAŻDY zrozumiał o co mi chodzi)

Przykładem ascendentów jest choćby surrealistyczna wizja innej cywilizacji z końcówki gry Assassins Creed II - ale to taka mała dygresja.

Ciekawy pogląd. Ładnie układa wszystkie klocuszki w jedną, spójną konstrukcję. Twierdzisz więc, że wszystko podlega hierarchizacji. Zwierzęta - hierarchia w stadzie, Ludzie - hierarchia w społeczeństwie,ludzie po przejściu ascendencji - znają podział hierarchii bytu i maja świadomość, że są jej częścią, ascendenci - jak po lewej, "Bóg" - jak u góry. (Nic to nie wniosło. Po prostu zinterpretowałem i rozrysowałem to co napisałeś)

"chociaż na świecie nie ma ludzi dobrych, są tylko tacy którzy duszą w sobie zło" - Pytanie co jest tą "cząstką przewodnią" - fundamentem na którym zbudowana jest nasza psychika i emocje. Trzeba zadać sobie pytanie: Co to jest psychika i co to są emocje? Czym one są wywołane i jaki jest "punkt wyjścia" emocji. Właśnie to" dobro tłumione poprzez zło czy zło tłumione poprzez dobro. A może są w proporcjach 50% do 50%? Może to tylko od nas zależy co wybierzemy? I tu wkracza psychika - przeżycia, doświadczenia, zdarzenia, różne fakty z naszego życia. Człowiek czystą kartką papieru jest - na starcie, czyli od momentu urodzenia. Może chodziło Ci o pierwotne instynkty zwierzęce - zjedz bo zostaniesz zjedzony, zabij bo zostaniesz zabity. Te 2 przykłady są jednak podyktowane warunkami życia i nie będę się skupiał na im podobnych z prostego względu - Człowiek aktualnie na ziemi nie jest zagrożony poprzez żaden inny gatunek. Jesteśmy na szczycie piramidy pokarmowej.
Zważyć też trzeba na to, iż żaden (albo prawie żaden) gatunek na Ziemi nie zabija swoich osobników dla... przyjemności z zabijania. Zabijamy również z emocji - w "afekcie" lub z błahych powodów - z zazdrości lub też dla pieniędzy. Innymi słowy mordujemy własny gatunek. Nie jest to likwidacja jednostek chorych lecz zdrowych a to jest istotne. Czego to dowodzi? Co takiego  mamy my czego inne gatunki nie mają? Dowodzi to tylko tego jak złożonymi istotami jesteśmy. A z tym to jak z silnikiem - im bardziej skomplikowany tym większa szansa na to, że się zepsuje.

Wracając do odpowiedzi na Twój post. Generalnie nie zajmuję się szczeblami pośrednimi. Zawsze jakoś tak bardziej skupiłem się na formie ludzkiej i wszystkim tym czym być byśmy mogli (byty, ascendenci itp). Po prostu dla uproszczenia pominąłem fazy pośrednie (nie myślałem nad nimi więc Twój pogląd będzie poglądem przewodnim dopóty, dopóki sam albo ktoś go nie obali/ę) w drabinie ewolucyjnej. Aczkolwiek dałeś mi szersze spojrzenie na świat i uwzględnię taki punkt widzenia.

Więc tak, co do  moje wypowiedzi "chociaż na świecie nie ma ludzi dobrych, są tylko tacy którzy duszą w sobie zło", źle się wypowiedziałem, naprawie to teorią Jing/Jang, czyli dobro w złu, zło w dobru. Nawet czyste dobro ukrywa się w czystym "źle" i na odwrót.          Ale nie tym się zajmuję.

"Jing/Jang, czyli dobro w złu, zło w dobru. Nawet czyste dobro ukrywa się w czystym "źle" i na odwrót."

Można by to racjonalnie wytłumaczyć. Wszystko jest względne. Skąd wiemy, że dobro to dobro a zło to zło? Powyższe określenia mają takie znaczenie jakie im w domyśle nadaliśmy. Przykładowo: Na Ziemi zabijanie ludzi, kradzieże, włamania są ogólnie przyjęte jako zachowania złe czyt.: "społecznie nieakceptowalne". podczas, gdy inna rasa/cywilizacja miałaby w taki sposób ukształtowane zachowania moralne, że dla nich byłoby to na porządku dziennym. Powyższy cytat rozumiem więc, że dobro i zło to jest to samo i tylko różne zachowania różni ludzie przez nie rozumieją.

Na początku była śmierć. Śmierć ta dała życiu, świat. Świat ten, został podzielony na cztery, przez życie, które szerzyło śmierć...

"Świat ten, został podzielony na cztery, przez życie" - na cztery co? Części? Etapy istnienia?

Daj mi parę dni nad tym pomyśleć ^^

I jak tam myślenie idzie? :)

A co do: "Na początku była śmierć. Śmierć ta dała życiu, świat. Świat ten, został podzielony na cztery, przez życie, które szerzyło śmierć..."

To takie trochę błędne koło. Na początku była śmierć. Śmierć ta dała życiu, świat na którym rozwija się życie które potem może odebrać. Ciekawe jest to, że teoria ta "odwrócona" nie ma racji bytu.

Na początku było życie. Życie to dało śmierci, świat. Świat ten, został podzielony na cztery, przez śmierć, która szerzyła życie. Śmierć nie może szerzyć życia. Życie może natomiast szerzyć śmierć.

Nie wspomniałem o jednym. Jestem deistą, więc wierze w coś, co stworzyło wszystko i nie ingeruje w NIC. takie tam...

Wiara tu nie ma nic do rzeczy. Trzeba szukać, nieustannie szukać odpowiedzi i być otwartym na inne tezy. Tylko tak jesteśmy w stanie cokolwiek osiągnąć. Wiara w coś może być taką... poddziedziną naukową. Gdy już dzięki swoim wierzeniom wymienimy się różnymi punktami widzenia trzeba będzie je zebrać do kupy i utworzyć nowe koncepcje. Nie można zapomnieć też, że oprócz naszej dziedziny jaką się zajmujemy istnieje inny świat - świat realny. Pisze tak bo jak na razie to czym się "hobbystycznie?" zajmuję stanowi dla mnie pierwsze miejsce. Trzeba zrobić wszystko aby nie zostać "ignorantem". :)

"wiara" jest celem. Wierze w coś, więc chce to sprawdzić. Szukam...

Wiara w coś czego się nie jest pewnym na 100%-ent jest wiarą... bardziej przekonaniem o słuszności tezy jaką sobie postawiło za tę najbardziej prawdopodobną celem ułatwienia dalszej dedukcji. Ale tu już czepiam się trochę. I tak wszystko sprowadza się do jednego - poznania prawdy w najszerszym i najwęższym tego zwrotu znaczeniu. Droga jaką to osiągniemy jest mało istotna, liczy się efekt końcowy.

Tiaaa... ale powiedz mi jedno. Wierzysz w prawdę?

Na to pytanie chyba znasz odpowiedź. Kiedyś, o ile to kiedykolwiek dla ludzkości nastąpi, poznamy wszystko, staniemy się wszystkim i będziemy mieć wpływ na wszystko. Prawda, na razie, jest względna. Trzeba zrobić wszystko żeby odrzucić pozory, nauczyć się patrzeć i dostrzegać a nie tylko widzieć. Trzeba doskonalić siebie, przez co doskonalić będzie się społeczeństwo. Zlikwidować podziały, stać się jedną, silną, spójną całością. Wznieść się ponad cielesność... poskromić nasze myśli i uczucia - stać się nimi. Odpowiem więc: Owszem, wierzę w prawdę ale na pewno nie taką jaką widzimy teraz, jaką kreują media, mówią nam rodzice/koledzy/znajomi. Może inaczej, wierzę, że prawda istnieje. Nie jestem tylko pewien czy ją kiedykolwiek odkryjemy. Na razie czuję się jak ten odwrócony plecami do wyjścia z jaskini Platona człowiek - widzi same cienie i tylko zarysy kształtów rzeczywistości. Jestem tym rozczarowany, człowiek został stworzony do rzeczy wielkich. Istnieje po to by myśleć, rozwijać się doskonalić i to powinien być główny cel wszystkich ludzi na Ziemi. Rodzina, praca, dobre zarobki... to jest tak błahe, tak przyziemne, tak - wręcz uwłaczające godności ludzi... no cóż, sami sobie zgotowaliśmy taki los a ja jestem wkurzony, że muszę w nim siedzieć. Boję się tylko, że... (i tu zacytuję: "mamy po trzydzieści lat, wartości młodości rozwiał wiatr". Nie chciałbym skończyć w taki sposób.

Nie wiem czy to co napisałem w pełni oddaje to co myślę. Raczej nie ale jak już napisałem w poprzednich postach. Ciężko słowami ogarnąć sens życia - przynajmniej mój.

<zakończenie>
Prawda jest nie osiągalna, ponieważ ciągle się zmienia.
ZAMYKAM

Dalsza polemika nie miałaby sensu. :)

Popieram zamknięcie ^^